Drie uur vastzitten in een treinstation door een gebrek aan assistentie. Jonas, één van onze vrijwilligers, maakte het onlangs mee. En hij is helaas niet alleen. Mensen met een handicap worden nog te vaak geconfronteerd met zulke schrijnende situaties. Terwijl ze recht hebben op vlot, veilig en toegankelijk vervoer.
Jonas wou rond 22 uur vanuit Mechelen naar Leuven reizen, maar door een gebrek aan personeel kon de NMBS geen assistentie meer voorzien in het station van Mechelen. Er zou een rolstoeltaxi worden ingelegd om Jonas naar Leuven te brengen. Daar zit Jonas op kot. De taxi kwam echter niet opdagen.
“Na een kwartier wachten was er nog altijd geen spoor van de taxi, er was ook geen personeel in het station dat ik kon aanspreken. Ik had ook geen contactgegevens van het taxibedrijf. Ik nam daarom contact op met mijn buren van mijn toekomstige cohousing-woonst in Mechelen, in augustus verhuis ik definitief naar daar. Zij hielpen me om in contact te komen met Securail, er werd vanuit Antwerpen een tweede rolstoeltaxi ingelegd. Die moest echter vanuit Zonhoven komen, het duurde heel lang voor die in Mechelen arriveerde. Nadien bleek dat de eerste taxichauffeur zich vergist had en in Leuven stond te wachten. De tweede chauffeur bleef zo lang weg omdat hij moeite had om zijn weg te vinden in Mechelen”, zegt Jonas.
Jonas heeft uiteindelijk drie uur lang in het donker buiten moeten wachten. Gelukkig was het droog en niet al te koud. Hij had gezelschap van zijn nieuwe buurman, dat maakte een groot verschil in deze bizarre nacht. Ondertussen hebben zowel de NMBS als de taximaatschappij zich uitgebreid geëxcuseerd bij Jonas.
“Bij de NMBS waren ze zich duidelijk bewust van de gevolgen van de fout. Ze hebben via e-mail en LinkedIn excuses overgemaakt. Ze zeggen dat ze er zullen voor zorgen dat zoiets in de toekomst niet meer gebeurt. Ook de taximaatschappij nam ondertussen contact op: ze zien het als een duidelijke wake-up call en ze zullen de situatie nog grondig evalueren”, besluit Jonas.
Excuses en intenties om het beter te doen, zijn positief. Maar er is meer nodig om het openbaar vervoer toegankelijk te maken voor iedereen. De NMBS wil 176 van de 555 stations autonoom toegankelijk maken tegen 2032. In die 176 stations passeert zo’n 70% van de treinreizigers. Een mooi streefcijfer, maar 70% van de stations staat dus niet op de planning. Je hebt weinig aan een toegankelijke trein in Gent als je niet kan afstappen in een kleiner station.
“Onafhankelijk Leven vraagt een duidelijk en haalbaar plan om alle treinstations autonoom toegankelijk te maken. Mensen moeten zelfstandig zonder assistentie de trein kunnen nemen. Een toekomstplan moet ook werk maken van een vlotte aansluiting tussen trein, bus, tram en aangepast vervoer. Want zelfs als het openbaar vervoer integraal toegankelijk is, zullen sommige mensen nog aangepast vervoer nodig hebben. Iedereen heeft recht op mobiliteit” zegt Dave Ceule, directeur van Onafhankelijk Leven.
"Mensen moeten zelfstandig zonder assistentie de trein kunnen nemen. Er moet ook een vlotte aansluiting komen tussen trein, bus, tram en aangepast vervoer."
Je kunnen verplaatsen is van groot belang in het dagelijks leven. Voor mensen zonder handicap is het vanzelfsprekend om een trein naar de zee te nemen, naar de bakker te fietsen, van hun werk naar de sportclub te wandelen of 's nachts een taxi te bellen. Als je een handicap hebt, is dat niet zo evident. Nochtans is mobiliteit een mensenrecht.
Abonneer je op onze maandelijkse nieuwsbrief en blijf op de hoogte van onze acties, opinies en standpunten. Of laat je inspireren door onze straffe getuigenissen.
