Op vrijdag 17 mei hebben mensen met een handicap in Antwerpen, Gent, Leuven, Turnhout, Brugge en Hasselt energierepen uitgedeeld aan voorbijgangers. Het is een symbolische actie om aan te kaarten dat het veel energie vraagt om volwaardig te kunnen deelnemen aan de samenleving. De actievoerders vragen de komende Vlaamse regering om werk te maken van een inclusieve samenleving die de zichtbare en onzichtbare drempels wegwerkt.
“Onze samenleving is er eentje met veel moeilijkheden en obstakels, waarvan er veel voor de meeste mensen onzichtbaar zijn, maar niet voor wie een handicap heeft. Wachtlijsten voor ondersteuning, ontoegankelijke infrastructuur en vervoer, vooroordelen en discriminatie. Wat voor vele tienduizenden mensen een dagelijkse, harde realiteit is, blijft voor het grote publiek, maar ook voor politici al te vaak een ver-van-mijn-bed-show,” zeggen de organisatoren.
De campagne ’Dakantochnie? Dakanwel!’ wil daar op de vooravond van de verkiezingen verandering in brengen, zodat de toekomstige beleidsmakers de vele zichtbare en onzichtbare drempels eindelijk wegwerken. Want een inclusief leven is een mensenrecht.
“Zowat iedereen met een handicap kan getuigen dat deelnemen aan onze maatschappij met een handicap enorm veel energie vraagt. Dat moet en kan anders als we onze maatschappij anders zouden inrichten en mensen met een handicap de ondersteuning zouden geven die ze nodig hebben. Dat is de boodschap die de actievoerders met en zonder handicap vandaag symbolisch in de vorm van energierepen willen overbrengen”, voegen de organisatoren er nog aan toe.
De voorbijgangers in Antwerpen, Hasselt, Brugge, Turnhout, Leuven en Gent hebben niet veel uitleg nodig als ze de energierepen in ontvangst nemen. Iedereen voelt dat onze maatschappij voor mensen met een handicap tekortschiet. “We merkten verbazing en zelfs verontwaardiging eenmaal mensen de straffe verhalen, zoals die van onze ambassadeurs Jonas, Joyce en Nick te horen kregen.”
Jonas praat moeilijk en is slecht te been, waardoor hij vaak in een rolstoel zit. “Hoewel mijn ouders me altijd hebben ondersteund, ben ik vastberaden om zelfstandig te zijn, zonder voortdurend hulp te moeten vragen. Ik vroeg een persvolgend budget aan, maar na 4 jaar sta ik nog altijd op een wachtlijst. Daarom kan ik geen assistentie inschakelen en moet ik mijn plan trekken. Ik ben ‘tegen wil en dank’ eeuwige student, omdat de studentenfaciliteiten in Leuven op mijn noden zijn afgestemd. Maar eigenlijk wil ik gewoon alleen gaan wonen en werken.”
Joyce heeft dwerggroei. “Ik stuit elke dag op letterlijke, fysieke drempels. Ongelooflijk veel zaken staan te hoog voor mij, waardoor ik continu hulp moet vragen. Zeker nu alsmaar meer zaken geautomatiseerd zijn, zoals betalen in een winkel, of eten bestellen in sommige restaurants. In 2019 kon ik zelfs niet aan de computers in het stemhokje, maar het hokje voor mensen met een handicap was enkel voor wie in een rolstoel zit. Na wat discussie mocht het uiteindelijk toch, maar die dagelijkse strijd geeft me wel het gevoel dat ik me nergens welkom voel.”
Nick heeft dyspraxie, waardoor zijn fijne motoriek aangetast is. “De meeste mensen merken niet eens dat ik een handicap heb, maar dat zorgt meteen ook voor veel onbegrip en gebrek aan respect. Zeker ook op de arbeidsmarkt. Al meer dan 20 jaar probeer ik tevergeefs een baan in loondienst te vinden. Ik heb in verschillende sectoren gewerkt en was altijd open over mijn handicap. Ik start altijd met veel enthousiasme, maar als ik na een tijdje op mijn beperkingen stuit, volgt er onbegrip en zelfs pestgedrag. Door de vele teleurstellingen heb ik de reguliere arbeidsmarkt achter me gelaten en werk ik als vrijwilliger. Maar het blijft wrang.”
De campagne ‘Dakontochnie? Dakanwel!’ zal niet enkel tot aan de verkiezingen van 9 juni, maar ook daarna de politici en beleidsmakers blijven oproepen op werk te maken van een inclusievere samenleving.
“De verkiezingen zijn niet ons eindpunt. Na 9 juni zal er onderhandeld worden over verschillende regeerakkoorden en daarin willen we echt wel verbeteringen zien. En ook de verkiezingen in oktober, op gemeentelijk vlak, zijn belangrijk. Mensen met een handicap wachten al te lang op een echte inclusieve maatschappij, waar ze volwaardig aan kunnen deelnemen. Het is tijd voor een inclusieplan dat alle beleidsniveaus en -domeinen overstijgt. Een plan dat niet alleen gericht is op welzijn, maar op inclusie in elk aspect van het leven. Want een inclusieve samenleving is een warme en rijke samenleving”, besluiten de organisatoren.
- einde persbericht -
Kurt.jacobs@onafhankelijkleven.be
+32 (0)472 080 595
