Al 27 jaar gaat Danny samen met vrienden naar een festival. Dat is niet evident, want Danny heeft een zware beperking en zit in een elektrische rolstoel. “In het begin was dat ploeteren en behelpen, maar ook een onvergetelijk avontuur.” Vandaag deelt hij zijn ervaringen om festivals toegankelijker te maken voor andere rolstoelgebruikers.
Danny Debaere heeft het Guillain-Barré syndroom. Hij kan zelf maar 1 onderarm gebruiken. Voor het wassen, om zich aan te kleden en voor een toiletbezoek heeft hij hulp nodig: “Daar ik een grote man ben, kunnen de meeste mensen mij niet uit de rolstoel tillen. Daarom ga ik zelden zonder tillift op stap. Het is al gebeurd dat ik ergens op bezoek was en naar het toilet moest. Zonder tillift zat er niets anders op dan terug naar huis te gaan.”
27 jaar geleden besliste hij om te gaan kamperen op Rock Torhout, samen met Nick Soen. Nick werkt vandaag als coach bij Onafhankelijk Leven en leerde Danny kennen op zijn toenmalige job. Het was de start van een jaarlijkse traditie. Toen Rock Torhout niet langer georganiseerd werd, besloten Danny en Nick het festival van Dranouter te bezoeken. Enkele vrienden stelden voor om mee te gaan. “De eerste jaren hebben we flink gesukkeld”, herinnert Nick zich.
Festivals waren nog niet rolstoeltoegankelijk in 1995. “Wist je dat er geen rolstoelpodium was, de eerste jaren dat wij naar Dranouter gingen”, vraagt Danny. “We mochten vooraan staan, in het stuk voorbehouden voor fotografen. Dat vonden we prima, totdat die fotografen voor onze voeten kwamen staan. (lacht)”
Ook voor het kamperen bedachten ze telkens creatieve oplossingen. Zo had Danny ’s nachts hulp nodig om zich om te draaien. “Er waren nog geen gsm’s, dus bedachten we een systeem met een belletje dat aan een touw hing. Danny kon aan dat touw trekken en dan rinkelde het belletje bij diegene die ’s nachts van wacht was”, vertelt Nick. “Vandaag gebruiken we een walkie talkie.”
“We hadden vooraf al eens een veldbed getest, dus we dachten dat het ons wel zou lukken. Dat veldbed werd steeds verder aangepast in allerlei vormen. Ondertussen heeft Danny zijn veldbed ingeruild voor een elektrisch bed. Dat huurt hij bij de thuiszorgwinkel van de CM die het op de camping aflevert.”
De Bende Van Danny, zoals de vriendengroep zichzelf ondertussen noemt, bedacht telkens nieuwe aanpassingen. “Tegenwoordig nemen we een partytent mee. Dat is onze gemeenschappelijke plaats waar we aperitieven en samen eten. We hebben heel wat mensen leren kennen op het festival en die komen vaak eens langs om een babbeltje te doen”, zegt Danny.
“Ik ben mijn vrienden erg dankbaar, want zonder hen was dit avontuur niet mogelijk. Ze kennen me en weten precies wat ik nodig heb. Daardoor kan ik elk jaar met een gerust hart naar Dranouter vertrekken. Alles taken worden spontaan onder elkaar verdeeld en het is een goed werkend raderwerkje.”
Om ervoor te zorgen dat Danny zo zelfstandig mogelijk kan kamperen, nam de bende van Danny zelfs een houten vloer mee naar het kampeerterrein. Nick: “Na enkele jaren vroegen we de organisatie van Dranouter of zij voor planken konden zorgen. Dat leek hen eerst onmogelijk, maar na enkele jaren is het toch gelukt. Nu is er 150 m² plankenvloer beschikbaar voor verschillende kamperende rolstoelgebruikers.”
“In de tent hebben we een ophangsysteem zodat Danny ’s nachts overal zelf aankan om de nacht door te komen. En elk jaar organiseert Danny een voorbereidende vergadering met gezellige bbq waarin de taken en het materiaal verdeeld worden.”
Na elk festival zoeken de vrienden naar verbeterpuntjes om het kamperen nog vlotter te laten verlopen. Soms gaan ze in overleg met de organisatoren om aanpassingen door te voeren. “Ze kennen ons al. We hebben een goede band met hen opgebouwd. Tegenwoordig vragen zij ons om nieuwe aanpassingen uit te testen, bijvoorbeeld om te controleren of een rolstoelpad voldoende effen ligt.”
Danny en Nick delen hun ervaringen en tips ook met andere festivals: “De camping van het Cactusfestival was minder toegankelijk voor rolstoelen. We gingen met hen in dialoog om te zien wat beter kon aangepast worden en samen dachten we na hoe dat kon gerealiseerd worden. Ook op het festival van Labadoux helpen we mee om de toegankelijkheid voor personen met een handicap te realiseren.”
Vandaag zijn festivals veel rolstoeltoegankelijker dan 27 jaar geleden. De organisatie InterVZW levert daarvoor schitterend werk. De bende van Danny engageert zich ook als vrijwilliger binnen InterVZW. En we gaan erop vooruit, want Samana organiseerde de voorbije 3 jaar een vakantie waarbij mensen met een handicap tijdens Dranouter kunnen rekenen op aangepaste hulp en begeleiding door een vrijwilliger.
Nog een laatste tip van de vrienden: “Kom je de Bende van Danny ergens op een festival tegen? Spreek ons zeker even aan… we delen met plezier onze tips en tricks.”
Heb je zelf ook een warm verhaal, een pakkende getuigenis of een mooie ervaring die je met anderen wilt delen? Laat je gegevens hier achter. We kunnen dan samen bekijken op welke manier we jouw verhaal het best tot zijn recht laten komen.
