Dieuwke is nog student. Ze studeert Boekhouden-Informatica in het laatste middelbaar. Bij de geboorte had ze een zuurstoftekort, waardoor ze veel spanningen in haar benen opbouwt en die er niet zelf kan af filteren. Daardoor rolt ze door het leven met haar rolstoel. Ze communiceert altijd open over haar beperking en is niet verlegen om haar ervaringen te delen. Sinds kort is ze ook ambassadeur bij Onafhankelijk Leven.
Dieuwke is een enthousiaste spring-in-’t-veld en doet graag duizend-en-een dingen. Ze houdt van paardrijden, dansen én dansles geven, trompet spelen in het orkest, leidster zijn bij de jeugdbeweging… Ze beoefent haar hobby’s bewust in een omgeving waar de meeste mensen geen beperking hebben. Ook koos ze voor inclusief onderwijs. Ze heeft eigenlijk maar één goede vriendin met een beperking.
“Ik hou ervan als mensen voorbij mijn beperking kijken. Bij mijn vrienden zit het soms zodanig ver dat ze soms vergeten dat ik een beperking heb. Ik vind dat juist positief. Ik ben zoveel meer dan mijn beperking.”
Toch gelooft ze ook in de kracht van mensen met een handicap samen te brengen. “Mijn vrienden begrijpen soms niet wat ik doormaak.” Daarom is ze nu ook ambassadeur bij Onafhankelijk Leven.
En hoewel ze zelf in haar dansgezelschap de enige danseres is met een handicap, geeft ze als danslerares les aan kinderen die allemaal een beperking hebben. “Dat de andere deelnemers ook een beperking hebben, werkt voor veel deelnemers drempelverlagend. Het kan een eerste stap naar andere sporten zijn.”
Dieuwke is een erg vrolijk en positief iemand. Ze houdt van het leven. Of ze soms niet vloekt als er dingen die niet lukken door haar beperking? Natuurlijk wel. Maar Dieuwke leeft volgens het motto “dat gaat niet, dat bestaat niet”.
Dieuwke: “Die woorden komen uit een K3-film. ‘Dat gaat niet, dat bestaat niet’ werd als een soort mantra herhaald tijdens de film K3 en de Kattenprins.” Kleine Dieuwke heeft die woorden in haar hoofd opgeslagen en leeft sindsdien volgens de wijze woorden van K3.
Die woorden brachten haar al ver. Naast een sterk doorzettingsvermogen is Dieuwke ook niet op haar mondje gevallen. Dat kwam goed van pas toen ze het gesprek aanging met voormalig minister Beke. Ze nam deel aan het leerlingenparlement en wachtte toen al tien jaar op een PAB.
Dieuwke nam geen blad voor de mond en vroeg aan de toenmalig bevoegde minister: “Ik sta al 10 jaar op de wachtlijst voor een PAB. Hoe komt het dat dit zo lang duurt terwijl het veel zou betekenen voor mij?”
Een écht antwoord kwam er volgens Dieuwke helaas niet. Gelukkig kreeg ze een half jaar later de brief dat ze kon starten met haar budget. Een opluchting, want zoals iedere tiener heeft ze een drang naar zelfstandigheid. Nu kan ze zelf de nodige assistentie organiseren met iemand die ze volledig vertrouwt en die voor een keertje niet haar ouders zijn.
Wil jij ook je verhaal vertellen en de missie van Onafhankelijk Leven mee uitdragen? Wil je opkomen voor de rechten van mensen met een handicap en meewerken aan een inclusieve maatschappij?
