Londen ontdekken in een rolstoel? Lizy deed het drie dagen lang en testte uit hoe toegankelijk de Britse hoofdstad is voor rolstoelgebruikers. Van drempelvrije bussen tot musea en een hotel waar de lift even zoek was: met haar rolstoel trok Lizy samen met haar vriendin Katrien door de stad, op zoek naar cultuur, lekker eten en een vleugje avontuur.
Lizy was al dagen zenuwachtig. Hoe zou het gaan … met de rolstoel naar Londen? Ze had al twee keer assistentie aangevraagd bij de NMBS, maar kreeg nooit een duidelijk antwoord. Dus vertrok ze op een warme ochtend met een klein hartje naar het treinstation van Brussel-Zuid.
Haar zorgen bleken gelukkig ongegrond. Lizy kon zonder problemen de Eurostar op. Ze kreeg zelfs een plaats in eerste klas. “Voor één keer zit ik eens niet tussen de fietsen!” lachte Lizy opgelucht.
Voor haar stond een grote tafel met gratis eten. Het voelde als een klein feestje. Zeker met vriendin Katrien naast haar. Ze zijn al veertig jaar vriendinnen. “Waar kan je dat beter vieren dan in Londen?”
Een paar uur later kwam het duo aan in Londen. De stad trilde van energie: rode dubbeldekkers, mensenmassa’s en een heerlijke zomerzon. Ze kochten meteen een kaartje voor het openbaar vervoer. “De bus nemen ging heel vlot,” vertelt Lizy. “Je moet gewoon naar de chauffeur zwaaien, en die laat een hellend vlak zakken. Zo simpel!”
Maar bij aankomst in het hotel liep het even minder vlot. Verschillende medewerkers haalden hun schouders op toen Lizy vroeg of ze de lift mocht gebruiken. “Sorry, we weten het niet zeker…” zei het personeel.
“Daarom moesten we langs de nooduitgang naar binnen en buiten,” legt Lizy uit. “Maar de kamer zelf was gelukkig prima. Er was voldoende ruimte en een toegankelijke douche.”
Lang bleven de vriendinnen niet op de kamer. De stad riep! “We dropten onze bagage en gingen de stad verkennen. Overal in Londen bleken er aangepaste toiletten te zijn. Echt top!”
Het was die avond prachtig weer. De pleinen zaten vol en Lizy en Katrien dwaalden langs de Theems.
“We zagen de Tower of London, een beroemde middeleeuwse burcht, en de Tower Bridge in de avondzon. Toen we honger kregen, vonden we een gezellige pub, de Brewdog Growler Club. Eerst dachten we dat we niet binnen konden met mijn rolstoel, maar er was een lift en een aangepast toilet. Wat een fijne verrassing.”
“Op de terugweg bewonderden we nog het Gherkin-gebouw, een opvallende wolkenkrabber die mooi oplichtte in de schemering.”
Maar bij het hotel wachtte opnieuw een obstakel: de nooddeur, waarlangs ze eerder naar binnen gingen, werkte niet meer. “Niet fijn als je gewoon wil gaan slapen,” zegt Lizy. Uiteindelijk geraakten ze toch boven via de lift. Oef.
De volgende ochtend namen Lizy en Katrien de bus naar het Sir John Soane’s Museum, het huis van een beroemde architect, vol bijzondere kunst en meubels.
“Helaas was er te weinig personeel om mij te helpen. Ik had eigenlijk in een andere rolstoel moeten zitten omdat het er zo smal is. Jammer, maar we besloten het museum een volgende keer te bezoeken en op tijd te reserveren.”
In plaats daarvan gingen Lizy en Katrien naar de St. Paul’s Cathedral. “Onderweg zochten we naar geocaches, een grote hobby van me. Toen we aankwamen in de kathedraal keken we onmiddellijk omhoog. Onze monden vielen open. Wat een prachtig plafond!”
Toen de vriendinnen weer buiten kwamen, lag het openbaar vervoer stil door een grote betoging voor Gaza. “Dan maar weer de eigen benen en wielen nemen!” Zo kwamen ze onder andere langs het indrukwekkende Royal Courts of Justice, passeerden ze St. James’s Park en zagen ze Buckingham Palace.
Het was een goedgevulde dag, want daarna gingen ze ook nog naar het V&A Museum.
“Er was een tentoonstelling over Design and Disability. Die loopt nog tot februari 2026. Zeker een aanrader!”
Na zoveel indrukken staken ze Hyde Park over en rustten ze even uit in de Italian Gardens, een rustige plek met mooie fonteinen. Daarna trokken ze naar Seven Dials Market in Soho voor een hapje, en namen ze de bus terug naar het hotel.
De laatste ochtend begon met inpakken. Met hun bagage trokken ze naar St Pancras Station om alles in een locker te zetten. Daarna namen ze de metro naar Baker Street, bekend van Sherlock Holmes.
“De metro leek handig,” vertelt Lizy, “maar bij aankomst konden we niet naar boven met de rolstoel. Echt balen.”
Dan maar terugkeren en de bus op! Er was nog net genoeg tijd voor een laatste geocache bij The Terraces en een bezoek aan Queen Mary’s Gardens. “Wat een prachtig park!” Daarna keerden ze terug naar het station om huiswaarts te reizen met de Eurostar.
Voor Lizy was het een geslaagde trip. Londen is redelijk toegankelijk voor rolstoelgebruikers, maar niet alles verliep vlekkeloos. Sommige musea en gebouwen waren niet toegankelijk, en het was soms even zoeken naar een werkende lift. Toch zijn er veel positieve punten, zoals de drempelloze bussen en de vele toegankelijke toiletten.
Lizy benadrukt hoe belangrijk het is dat steden blijven werken aan betere toegankelijkheid. Iedereen moet volwaardig kunnen deelnemen aan het leven in de stad.
“We zijn er nog niet,” zegt Lizy. “Maar laat je niet tegenhouden. Bereid je goed voor, wees flexibel en durf op pad te gaan. Er valt zoveel moois te ontdekken, ook vanuit je rolstoel.”
Heb je zelf ook een straf verhaal, een pakkende getuigenis of een mooie ervaring die je met anderen wilt delen? Laat je gegevens hier achter. We kunnen dan samen bekijken op welke manier we je verhaal het best tot zijn recht laten komen.
