“De hele tent stond helemaal op zijn kop.”

“Pukkelpop stond al een tijdje bovenaan op mijn verlanglijstje. Ik ging er deze zomer eindelijk samen met mijn beste vriend naartoe. We kozen om zaterdag te gaan, want dan stonden Anne-Marie, Angèle en Limp Bizkit op het programma. Niet slecht, hé! We twijfelden even of we er een daguitstap van zouden maken, maar besloten toch om een overnachting te boeken.

In maart bestelde ik onze tickets via ‘Rap op Stap’ van ‘Iedereen verdient vakantie’. Op die manier krijgen mensen met een handicap of mensen die het minder breed hebben de kans om van festivals en andere culturele activiteiten te genieten. In juni moest ik de tickets gaan betalen. Om er zeker van te zijn dat er niets mis zou gaan, vroeg ik mijn assistente om een uurtje vroeger te komen. Achteraf bleek dat niet nodig te zijn geweest. Eind juli ontving ik eindelijk het verlossende mailtje met onze tickets als bijlage. Ook mijn aanvraag voor assistentie van Inter op het festivalterrein was in orde.

Maar dan begon het avontuur: het vervoer regelen. Dat ging heel wat minder vlot. Dat verliep een stuk minder soepel. Het boeken van een simpele treinreis is voor een rolstoelgebruiker een heuse uitdaging. Erger nog, je moet toestemming vragen en zelfs wachten op een goedkeuring. Ik ging eerst naar het station, waar ik aan het loket een aanvraag wilde indienen. Dat ging niet, het moest via de telefoon of via de website. Gelukkig kreeg ik een vriendelijke vrouw aan de lijn. De kortste route bleek niet mogelijk, omdat het station van Antwerpen-Berchem niet rolstoeltoegankelijk is. Hierdoor moest ik overstappen in Antwerpen-Centraal, wat de hele reis een uur langer maakte. Onbegrijpelijk! Mijn reservering voor de bus stelde me eveneens teleur.

De dag zelf verliep alles gelukkig wel heel vlot. Het was een aangename verrassing toen bleek dat ik de assistente op het station in Sint-Niklaas kende. Wel zaten we de hele rit in het fietscompartiment, wat comfortabel zitten onmogelijk maakte. Er was ook geen airconditioning aan boord. Hoewel iedereen onderweg vriendelijk was, weet ik nu wel: lang leve mijn auto! Misschien probeer ik over tien jaar nog eens de trein. Slapen deden we in de jeugdherberg van Hasselt. Dat is echt een aanrader voor rolstoelgebruikers: ruim, aangepast, vriendelijk en een lekker ontbijt.

Op het festival zelf zagen we de verrassingsact van Clouseau: de hele tent stond helemaal op zijn kop! Ook bij het optreden van Nothing But Thieves en Limp Bizkit was het de max om het volk helemaal los te zien gaan. Bij Anne-Marie heb ik van het begin tot het einde luidkeels meegezongen! Het was dus een toffe dag, maar voor mij is één keer Pukkelpop genoeg. Geef mij maar Werchter: veel gemakkelijker bereikbaar en toegankelijker.”