Voor Cecile is persoonlijke assistentie meer dan alleen hulp in het dagelijks leven. Het is de basis van haar zelfstandigheid en een manier om het leven te leiden op haar eigen voorwaarden. Het maakt het mogelijk om te blijven gaan voor haar passies, verantwoordelijkheden en sociale contacten. Cecile pleit daarom voor een inclusieve samenleving waarin mensen die ondersteuning bieden aan anderen een eerlijk loon ontvangen.
“Zelfstandigheid betekent voor mij niet alles zelf doen, maar weten dat ik altijd op de juiste mensen kan rekenen om mijn leven te ondersteunen,” zegt Cecile.
Het pad naar het vinden van de juiste assistent was niet gemakkelijk, maar door de jaren heen heeft Cecile geleerd hoe belangrijk het is om goede werkrelaties op te bouwen.
“De eerste assistenten waren niet altijd een goede match. Het kost tijd om elkaar te leren kennen en om te begrijpen hoe je samen een stabiel dagelijks ritme kunt creëren. Maar ik heb veel bijgeleerd van elk sollicitatiegesprek en van elke assistent.”
Uiteindelijk vond Cecile de meest geschikte assistent in Sven, die sinds 2010 bij haar werkt. “We hebben veel gemeen, van muziek en taal tot alternatieve gezondheid. Het maakt het samenwerken zoveel gemakkelijker.”
Cecile is duidelijk over de waarde die Sven voor haar heeft: “Hij kent mijn ritme, begrijpt mijn behoeftes en kent mijn handicap. Het is niet zomaar een assistent voor mij. Hij is iemand die mijn dagelijks leven niet alleen mogelijk, maar ook beter maakt.”
Cecile benadrukt dat haar assistent de ruimte moet krijgen om zelfstandig te werken, maar ook flexibel moet kunnen inspelen op haar specifieke behoeften. “Mijn visuele handicap betekent dat ik niet kan zien waar iets ligt of wat er rondom mij gebeurt. Het is belangrijk dat dingen op de juiste plaats blijven liggen of teruggelegd worden en dat taken en assistentie op een bepaalde manier en in een bepaalde volgorde uitgevoerd worden.”
De samenwerking met haar assistent verloopt goed. Toch heeft Cecile zorgen, vooral rond regelgeving. De recente veranderingen, zoals de beperking van de eindejaarspremie, baren haar zorgen.
"Als werkgever wil ik mijn assistent voldoende kunnen betalen voor zijn werk en inzet. Het is niet alleen belangrijk voor hem, maar ook voor de kwaliteit van mijn leven. Helaas wordt dat steeds moeilijker door de nieuwe regels. Hij verdient loon naar werken. Dat is niet een beperkte eindejaarspremie, maar een eindejaarspremie gelijk aan een volledig maandloon," zegt Cecile.
Ze is teleurgesteld over de manier waarop de overheid de situatie aanpakt. "De lonen voor assistenten zijn al laag. Mensen die zo’n essentiële functie uitoefenen zouden recht moeten hebben op meer dan het minimumloon, zeker als ze verantwoordelijk zijn voor iemands veiligheid en welzijn. Daarnaast zou ook anciënniteit beloond moeten worden, zoals dat in alle andere sectoren het geval is.”
Cecile ontvangt wel een persoonsvolgend budget (PVB) van de overheid om haar assistentie te betalen. Maar dit budget is te krap om haar assistent een hoger loon te kunnen geven, volgens zijn anciënniteit. Dit zorgt voor een lastige situatie: de verloning van haar assistent blijft laag, terwijl de kwaliteit van haar leven afhangt van zijn inzet, aanwezigheid en door de jaren heen opgebouwde expertise.
"Ik vind het niet correct dat onze assistenten die ons dagelijks begeleiden en zo’n verantwoordelijk beroep uitoefenen, niet voldoende betaald worden. Dit betekent ook dat zij geen waardige pensioenrechten opbouwen. Daarom weiger ik om de eindejaarspremie van mijn assistent te beperken. Onze assistenten hebben nood aan een werkgever die beloofde garanties kan blijven bieden. En daarom heb ik beslist om het verschil met eigen middelen op te vangen. Dat bedraagt meer dan één maand van mijn pensioen," zegt ze.
Cecile roept beleidsmakers op om in te zien hoe belangrijk het is om persoonlijke assistenten goed te verlonen. "Als beleidsmakers willen dat het beroep van assistent ernstig genomen wordt, moeten ze begrijpen dat goede zorg en ondersteuning een eerlijk loon verdient."
Cecile heeft ook een boodschap voor andere budgethouders: als je een goede assistent wilt, moet je ook een goede werkgever zijn. "Het gaat niet alleen om geld, maar ook om wederzijdse waardering, respect, duidelijke afspraken en vertrouwen. Als ik mijn assistent goed betaal en hem respecteer, kan hij me op een evenwaardige manier helpen mijn leven te leiden zoals ik dat wens."
Cecile hoopt dat er in de toekomst meer waardering komt voor de cruciale rol van persoonlijke assistenten. Ze pleit voor een inclusieve samenleving waarin mensen die ondersteuning bieden aan anderen, de respectvolle en eerlijke beloning krijgen die ze verdienen. “Mijn assistent maakt mijn leven mogelijk. Het is tijd dat dit werk niet alleen met woorden erkend wordt, maar ook beter financieel vergoed kan worden.”
De Vlaamse Regering besliste onlangs om de hoogte van de eindejaarspremie en eenmalige premie voor persoonlijke assistenten te beperken. Verschillende leden lieten ons weten dat ze vrezen dat hun assistent een andere job zal zoeken. Persoonlijke assistenten zijn nochtans essentieel voor mensen met een handicap om een kwaliteitsvol en inclusief leven te kunnen leiden.
Voor de bijstandsorganisaties staat deze beslissing haaks op de doelstellingen in het regeerakkoord. Daarin staat immers letterlijk dat de overheid wil inzetten op het aantrekkelijker maken van het beroep van persoonlijk assistent.
