Ambassadeur Luc ging deze zomer naar Slovenië. Niet zozeer vanwege de locatie, het prachtige uitzicht of de schitterende omgeving, maar omdat hij een groepsreis met Samana wilde maken. Dat is enorm goed meegevallen. Hij vertelt je graag meer over zijn reis.
“Afgelopen zomer koos ik Laško in Slovenië als reisbestemming, omdat ik een groepsreis met Samana wilde maken. Samana maakt deel uit van de CM, maar iedereen (met een beperking) kan mee. Voor mij stond een driekoppig zorgteam paraat en ik kan met zekerheid zeggen dat ze een top-team waren. Samana werkt met een heel team vrijwilligers, onder wie ook een verpleegkundige, die samen de zorg opnemen. Hun inzet heeft enorm bijgedragen aan het succes van deze experimentele reis.”
“Mijn persoonlijke verzorging vormde eerst een drempel om met een gerust hart voor deze reis te kiezen. Ik was op zoek naar een reis, waarbij mijn partner volledig ontlast zou worden van mijn zorg. We vonden het een plus dat ook de uitstappen reeds op voorhand geregeld waren. De voorbije jaren boekten we een (zorg)hotel met goede accommodatie, maar dan was je ter plekke al gauw enkele dagen bezig met uitzoeken hoe we ons konden verplaatsen en welke uitstappen mogelijk waren. En als je maar een week hebt, dan is je vakantie snel voorbij. Bij Samana vonden we een groepsreis met (na grondig overleg) de juiste zorg en uitstappen.
Voor de reis hebben we heel veel aandacht besteed aan mijn zorgnood. Samen met mijn verpleegkundige maakten we een video met uitleg over de verzorging van mijn doorzitwonden en het gebruik van de juiste materialen. Dat heeft geloond voor het zorgteam op vakantie. Miranda en Anita deden dat schitterend.”
“Op tijd op de vlieghaven toekomen, bleek geen overbodige luxe. Daar verliep het wat chaotisch. Maar uiteindelijk konden we vertrekken. Van de gate naar de vliegtuigdeur is een avontuur voor mij, zeker met mijn rolstoel. De mensen van de bagageafhandelaars bekeken me van: “f*ck, does this has to go?”. Ik hoopte dat ze die ochtend voldoende spek aten, want mijn lomp gewicht van bijna 100kg, mijn lengte van 1m92 en schoenmaat 47 in een vliegtuigstoel aan het venster krijgen, was toen ik nog kon lopen, al niet evident. Aan de vliegtuigdeur kwam vrijwilliger Wim in actie. Hij maakte me los van mijn rolstoel en verkleinde de rolstoel op mijn aangeven. Daarna tilden drie mensen me uit de rolstoel op een gebricoleerd steekkarretje. Daar gespten ze me op vast en zo tilden ze me in het vliegtuig. Mijn rolstoel, mijn enige toeverlaat om te kunnen bewegen, verdwijnt dan in het ruim van het vliegtuig.”
“Mijn vakantiegevoel begon te kriebelen van zodra we aankwamen in het hotel. De hele kamer was georganiseerd naar mijn noden. De eerste ochtend schoof ik, na een uurtje verzorging, bij aan het uitgebreide ontbijtbuffet. De vakantie kon beginnen!
We hadden een programma vol met uitstappen. Misschien iets te vol, want eenmaal op de locaties hadden we vaak wat weinig tijd om te genieten van de omgeving. Het vroeg ook allemaal veel: rolstoelen monteren en demonteren, in- en uitladen op de bus, geschikte toiletten en restaurants zoeken … Maar naarmate de reis vorderde, raakten we wat meer geroutineerd.”
“Door de dag waren er spelletjes en raadseltjes. Ideaal om elkaar beter te leren kennen. Ook van de momenten in de ‘Black and White’ bar van het hotel genoot ik erg.
Voor ik het allemaal goed besefte, zaten we aan het einde van onze fijne vakantie. Tijd voor een laatste avondmaal en een terugblik. Verschillende vrijwilligers hadden mooie teksten voorbereid en passende muziek gezocht. Ze brachten het in een toffe en kameraadschappelijke sfeer. Ze deelden ook persoonlijke tekstjes uit aan iedereen. Heel ontroerend. Ik kreeg zelfs een krop in mijn keel. Spijtig genoeg kon ik daardoor niet iedereen voldoende bedanken.
Deze leuke week is gegrift in mijn geheugen. Jaren later kan ik er nog altijd aan terugdenken. Het was echt een opmerkelijke en mooie vakantie. We kregen ook allemaal een klein aandenken, dat ze rond onze hals hingen. Hoe eenvoudig ook, het kreeg voor mij zowat de betekentis van een amulet, een beschermer.
Als conclusie kan ik alleen maar vertellen dat dit wel echt een vakantie op maat was, zowel qua verzorging, accommodatie, de fijne medereizigers, als voor mijn partner die eens een weekje niet moest zorgen voor mij. Ik kijk alvast uit naar volgend jaar. Wil je ook eens mee? Ik kan je nog veel meer vertellen dan wat ik hier kort samenvat.”
