We vernamen recent dat Wallonië 63 miljoen vrijmaakt voor de vernieuwing van de gebouwen van de voorzieningen daar. 10 miljoen daarvan gaat naar nieuwe “plaatsen” voor bijzondere doelgroepen. Meer dan 50 miljoen zal worden besteed aan de renovatie van de soms erg oude gebouwen. Is het zuiden van ons land een ander land?
In Wallonië zijn er ca 10.000 mensen met een handicap, waarvoor 350 voorzieningen worden gesubsidieerd. Het is toch vreemd dat zo dichtbij en in hetzelfde land toch andere keuzes gemaakt worden. Nochtans maakte Wallonië in 2009 ook een start met het “Budget Assistance Personele” (BAP).
Dat geeft ons een wrang gevoel. Zou men dit geld niet beter investeren in de verdere uitbouw van persoonlijke assistentie en woongelegenheden voor mensen met een handicap in de samenleving? België werd al eerder door de VN commissie scherp veroordeeld voor de grote mate van institutionalisatie.
Van een algemene overstap naar persoonsvolgende financiering is in Wallonie blijkbaar nog geen sprake. Met een persoonsvolgend budget kunnen mensen met een handicap actief op zoek naar een alternatief voor een plaats in een voorziening. Het BAP is beperkt tot ca 35.000€ per jaar.
In Vlaanderen blijkt nu dat meer mensen dan verwacht (ca 30% van de nieuwe budgethouders) voor een cashbudget kiezen waarmee ze zelf persoonlijk assistenten aanwerven of zorg inkopen bij een zorgaanbieder.
