De warmste vrijwilligers vind je bij Onafhankelijk Leven. En we zetten ze graag in de kijker naar aanloop van De Warmste Week. Eind november kwam hij nog in Iedereen Beroemd op één. Vandaag staat hij bij ons in het voetlicht: Sebastian.
Sebastian is ambassadeur van Onafhankelijk Leven en inspireert anderen met zijn verhaal. Hij zetelt ook in onze raad van bestuur. Een gedreven vrijwilliger dus. En daar zijn we heel dankbaar voor.
Ik leef nu echt in de rust dat ik van mijn leven 2.0 moet genieten
- Sebastian
Het verhaal van onze vrijwilliger Sebastian
Ik ben Sebastian. En ik heb niet altijd in een rolstoel gezeten. 47 jaar geleden ben ik in Duitsland geboren, zonder beperking. Nu, iedereen heeft zo zijn beperkingen. Maar de mijne waren toen in ieder geval niet fysiek.
Na mijn studies ging ik voor een internationaal bedrijf werken waar ik verantwoordelijk was voor een ploeg van 30 mensen. Die zaten verspreid over heel de wereld. Ik reisde en werkte dus veel en graag. Leefde een intensief leven.
En dan was er de zomer van 2007. Een vakantie die ik nooit zal vergeten. Een huisje in Italië. En een zwembad, dat was er ook. Ideaal met een zoontje van twee. 1000 keer sprong ik onnozel, gek, zot in een zwembad. Die dag deed ik het niet speciaal anders, maar toch brak ik mijn nek.
Een geluk bij een ongeluk - zo noemen ze dat dan - raakte ik onmiddellijk in coma. En heb ik het hele verhaal van paniek, transport, operaties en noem maar op, niet bewust beleefd. Ik lag drie dagen in een ziekenhuis in Italië tot ik stabiel genoeg was om naar België overgevlogen te worden. Na tien dagen op de intensieve zorgen ben ik voor het eerst wakker geworden. Dat gebeurde geleidelijk. Opstaan kon ik niet. Iets bewegen ook niet. Praten? Dat ook niet. Wat kon ik dan wel? Met mijn ogen knipperen. Ik moest op zoek naar een manier om te communiceren.
18 maanden bleef ik in het ziekenhuis. Een loodzwaar revalidatietraject. En misschien nog zwaarder: mijn lichaam en handicap leren aanvaarden. Het is een proces dat iedereen in mijn situatie doormaakt. Heeft zo’n leven nog zin? Kan ik een waardige vader zijn? Wat met mijn dromen? En net op het moment dat ik het eigenlijk niet meer zag zitten, kwam ik Onafhankelijk Leven tegen. Met hun visie op het leven. Een leven waarin je ook met een beperking kan doen wat je wil, de touwtjes in eigen handen kan nemen. Dat gaf mij moed.
Ik heb een persoonlijk budget, waarmee ik assistenten betaal. Ik ben een actieve, trotse vader. Ik werk, leef en geniet. Zoals iedereen.
Bedankt voor je hartverwarmende inzet, Sebastian!
