Bij de start van het nieuwe schooljaar laten we onze ambassadeur Fien aan het woord. Ze behaalde haar master Klinische Psychologie en start dit jaar een aanvullende studie Gender en diversiteit. Ondertussen maakt ze al plannen om na haar studies zelfstandig te gaan wonen in een co-housing project.
Fien De Waele (25) is geboren met hersenbeschadiging of cerebrale parese. “Ik heb de dyskinetische variant van CP, dat wil zeggen dat ik last heb van onwillekeurige bewegingen en dat beperkt mijn motoriek”, vertelt onze ambassadeur Fien. “De middelbare school volgde ik in een school voor buitengewoon onderwijs. Ik volgde er ASO en had altijd goede punten. Voor mij was het dan ook logisch dat ik verder ging studeren.”
Op kot in Leuven
Fien bezocht verschillende universiteiten en besloot om in Leuven te gaan studeren. “Aan de KU Leuven voelde ik me meteen goed. De unief heeft een mooi project ‘Omkaderd Wonen’ waar studenten met en zonder een functiebeperking samenleven. Dat is een uniek project, waardoor ik nu al enkele jaren op kot zit. Ik krijg veel hulp van mijn kotgenoten. Er is een permanentiesysteem zodat er altijd iemand beschikbaar is om mij te helpen. Mijn medestudenten doen dat op vrijwillige basis.”
“Op kot gaan was een grote stap voor mij,” vertelt Fien, “maar ik merkte meteen dat ik kon rekenen op mijn kotgenoten. Ze helpen me met veel plezier en de sfeer zit goed. Ik kan het iedereen aanraden om in Leuven op kot te gaan!”
“Ik had meteen door dat ik goed gesteund zou worden”
Fien behaalde haar master in de Klinische Psychologie. Ze is enthousiast over de ondersteuning van de KU Leuven: “Aan de zorgcoördinator kon ik op voorhand doorgeven welke vakken ik wilde volgen. De unief zorgt er dan voor dat de lessen plaatsvinden in een rolstoeltoegankelijk leslokaal. Voor schriftelijke examens kon ik een beroep doen op een schrijfassistent die mijn antwoorden voor mij noteerde.”
“Een stageplaats vinden, dat lukte moeilijker”, vervolgt Fien. “Het is wel gelukt, maar niet binnen mijn vakgebied. Als klinisch psychologe moet je vooral gesprekken voeren met mensen. En dat is voor mij niet zo evident. Ik ben wel verstaanbaar, maar mensen moeten daar net iets meer moeite voor doen. Daarom heb ik een stage gedaan in een voorziening voor mensen met een motorische en verstandelijke beperking.”
Samenhuizen met een beetje hulp
Ook na haar studies wil Fien graag zelfstandig blijven wonen. “Dankzij mijn persoonsvolgend budget kan ik een assistent inschakelen die me elke weekdag ondersteunt. Als student kan ik ook rekenen op de hulp van mijn kotgenoten en elk weekend ga ik naar huis, waar mijn fantastische ouders voor me klaarstaan. Ik maakte me zorgen en vroeg me af of mijn budget wel zou volstaan om alle ondersteuning te betalen die ik nodig heb als ik zelfstandig ga wonen. Ondertussen heb ik een oplossing gevonden!”
“Een van mijn assistenten vertelde me over een co-housing project in de buurt van Leuven, waar enkele studio’s te huur zijn voor mensen met een zorgvraag. Jammer genoeg zijn alle plaatsen daar al ingenomen, maar in Kortenberg bestaat een vergelijkbaar co-housing project en daar kan ik vanaf volgend jaar een studio huren.”
“Ik kan pas volgend jaar verhuizen. Daarom besliste ik om nog een jaar de master Gender en diversiteit te volgen. Zolang ik op kot zit, krijg ik alle hulp en ondersteuning die ik nodig heb. Dat was een belangrijke reden om nog een extra studie te starten. Met dat diploma hoop ik ook mijn kansen op de arbeidsmarkt te vergroten. Want daarna wil ik sowieso gaan werken”, zegt Fien.
Nog werk aan de winkel
“Als ik ga verhuizen naar Kortenberg, dan heb ik ook in het weekend ondersteuning nodig. Met mijn huidige budget zal dat niet evident zijn. Daarom ben ik van plan om eens een coach van Onafhankelijk Leven te laten komen, om samen met mij te bekijken hoe ik het maximale uit mijn budget kan halen.”
Haar nieuwe thuis in Kortenberg ligt vlakbij het station. “Dus ik dacht: dat is gemakkelijk, dan kan ik de trein nemen naar Leuven. Maar nu blijkt dat het station van Kortenberg geen assistentie biedt om de trein te nemen. Er is wel een lift, maar geen personeel om me te helpen om bij het opstappen. Jammer, ik zal dus niet met de trein naar Leuven kunnen rijden.”
Voor Fien is dat een voorbeeld van de lange weg die er nog moet afgelegd worden om onze samenleving inclusiever te maken. “Dat is de reden dat ik ambassadeur geworden ben bij Onafhankelijk Leven. Ik wil graag opkomen voor onze rechten.”
Vertel ook je verhaal
Veel van onze leden hebben een straf verhaal te vertellen. Wil jij je ervaring delen met andere leden van Onafhankelijk Leven? Laat je gegevens hier achter.
