Op maandag 14 september vertelde Onafhankelijk Leven tijdens een hoorzitting in het Vlaams Parlement welke impact het Vlaamse coronabeleid heeft op mensen met een handicap. Op basis van duizenden vragen van onze leden en een gerichte bevraging werkten we 5 concrete voorstellen uit voor minister Beke.
Herbekijk hier de tussenkomst van onze directeur Dave Ceule in de hoorzitting over het coronabeleid voor mensen met een handicap:
Paniek en onzekerheid
Half maart werd onze advieslijn overspoeld met vragen van mensen met een handicap. 40% van onze leden zag hoe zij niet meer terecht konden in hun zorgvoorziening. Zij moesten halsoverkop op zoek naar de noodzakelijke zorg. Bijna de helft van onze leden kon niet zelf beslissen hoe ze de lockdown doorbrachten.
De lockdown zorgde voor paniek en onzekerheid, dat merkten we aan de vele vragen die kregen. In de periode maart - augustus beantwoorden we meer dan 8.000 vragen. Zoals deze:
- Help! Mijn zorg valt weg. Wie helpt mij nu?
- Mijn zorgvoorziening zegt dat mijn dochter in lockdown moet. Hoe lang zal ik mijn eigen kind niet meer kunnen zien?
- Mijn ouders zijn de enigen die nog voor mij zorgen. Wat gebeurt er met mij als zij ziek zijn?
- Mag mijn assistent nog voor mij werken?
- Hoe geraak ik aan mondmaskers voor de mensen die dagelijks voor mij zorgen?
Steekproef
Vorige week beantwoordden 269 mensen met een handicap onze bevraging over de coronacrisis. De resultaten spreken voor zich:
- 42% kon meer dan 3 weken geen beroep doen op zijn voorziening
- 64% kreeg minder (para)medische zorgen dan anders
- 49% kon niet zelf beslissen over de organisatie van zijn of haar zorg en assistentie
- 48% vind dat zijn leven en gezondheid door deze omstandigheden is verslechterd
- 52% heeft meer dan anders beroep gedaan op familie en vrienden
- 35% voelde zich aan zijn lot overgelaten
Enkele getuigenissen van onze leden:
“Tijdens de lockdown kreeg ik geen therapie. Daardoor was ik zodanig verzwakt dat ik in het ziekenhuis belandde. Daar voelde ik me als blinde heel erg aan mijn lot overgelaten. Ik mocht geen bezoek krijgen die me kon helpen. Dus moest ik op de tast op zoek gaan naar het toilet, want de verpleegkundigen hadden alleen tijd voor de vaste verzorging.”
“Drie maanden fulltime en helemaal alleen moeten zorgen voor mijn kind met zware beperking, dat heeft er zwaar ingehakt.”
“Als ik lang een mondmasker moet dragen, heb ik veel meer aanvallen van epilepsie. Daarom heb ik mijn vakantie moeten annuleren. Waarschijnlijk ben ik mijn voorschot kwijt. Gelukkig heb ik mijn ouders die goed voor mij zorgen.”
Steunmaatregelen: telkens te laat
Onze beleidsmedewerkers brachten hun politieke contacten op de hoogte van de schrijnende verhalen die we te horen kregen. We adviseerden het kabinet van minister Beke inzake het coronabeleid. Daardoor kwam er een financiële compensatie voor de extra kosten die mensen met een handicap maakten. De steunmaatregelen kwamen zeer laat en zijn bijzonder ingewikkeld om aan te vragen. Bovendien eindigt de financiële compensatie eind september. We weten nog steeds niet hoe het vanaf 1 oktober verder moet.
Onze voorstellen
- Financiële compensatie van 17% naar 25,5% en inzetbaar tot eind 2020;
- Minder administratie;
- Duidelijke informatie;
- Proactief crisismanagement;
- Mensen met een handicap en gebruikersorganisaties betrekken.
