Onafhankelijk Leven roept iedereen die instaat voor de zorg voor mensen met een handicap op om hen niet te vergeten in deze crisis. Wie een handicap heeft, is een volwaardige burger in deze maatschappij. Dat we daarvoor in 2020 nog moeten strijden is een schandvlek in onze geschiedenis.
Bij het uitbreken van de crisis veranderde plotseling alles. Voorzieningen, MFC’s en andere zorgaanbieders moesten hun werking volledig herzien. Sommigen waren creatief en boden een goede ondersteuning. Anderen leken te verdrinken in de crisis. We kregen tal van signalen van budgethouders die aan hun lot werden overgelaten.
Goede wil volstaat niet
Vanuit Onafhankelijk Leven kwamen we bij het begin van de crisis meteen in actie. We deelden getuigenissen van onze leden met politici en ijverden voor een zo optimaal mogelijke ondersteuning van alle personen met een handicap.
We zagen veel goede wil bij medewerkers van het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH). Tal van organisaties steunden onze eisen. Beleidsmedewerkers staken hun nek uit. En toch moesten mensen met een handicap blijven roepen om niet vergeten te worden. Velen gingen er psychisch aan onderdoor.
Verontrustende cijfers en signalen
Onder onze leden telden we in de eerste helft van het jaar anderhalf maal zoveel overlijdens als in 2019. Heeft dit te maken met de coronacrisis? Is die oversterfte het gevolg van uitgestelde zorg? Dat kunnen we niet hard maken.
Maar we krijgen wel nog steeds signalen van mensen die niet de ondersteuning krijgen waar ze recht op hebben. Steden en gemeenten krijgen de vrijheid om hun eigen regels te bepalen. En in de strijd tegen het virus is dat goed.
Maar wat als je een handicap hebt? Wie denkt eraan dat je nu meer ondersteuning nodig hebt dan vroeger? Sommige steden zijn hier volop mee bezig. Anderen staan er niet bij stil en lijken hun meest kwetsbaren te vergeten.
Het nieuwe normaal?
Eind juni kondigde de overheid ‘het nieuwe normaal’ aan. Dit betekent dat we voortaan mondmaskers moeten dragen, afstand moeten houden en leren leven met een virus dat wild om zich heen kan slaan.
Het VAPH maakte een draaiboek voor zorgaanbieders en voorzieningen. De boodschap is duidelijk: ze moeten steeds een aanbod blijven hebben. Dat is positief, maar deze richtlijn wordt in de praktijk niet altijd gevolgd.
Heel veel zorgaanbieders doen schitterend werk. Helaas bieden sommige voorzieningen niet de ondersteuning waarop hun budgethouders recht op hebben. Een dagcentrum verandert bijvoorbeeld plotseling zijn openingsuren van 10 naar 16u. Dat is niet haalbaar voor ouders die de steun voor hun kind met een handicap combineren met een job.
Daarom blijven we vanuit Onafhankelijk Leven herhalen dat mensen met een handicap in deze crisis niet vergeten mogen worden. We blijven aandringen dat iedereen, zowel zorgverleners in de praktijk als beleidsmensen die instaan voor de zorg voor mensen met een handicap, werk maakt van een betere ondersteuning van mensen met een handicap. Want wie een handicap heeft, is net als iedereen een volwaardige burger in deze maatschappij.
