In de kijker: onze collega Mathilde helpt ons bij de administratie en springt overal bij waar ze kan. Ze heeft een halfzijdige verlamming maar vooral een ontzettend doorzettingsvermogen. Lees hier haar verhaal.
‘Met kleine stapjes, kom je er ook’ – Mathilde
‘Ik ben een geboren en getogen Gentse die graag omringd is door familie en vrienden. Ik hou van een goeie babbel met een drankje. Mijn hond Walter is een vrolijke boxer die met gemak een lach op mijn gezicht tovert.
Tijdens mijn geboorte kreeg ik een hersenbloeding. Daardoor heb ik een rechter hemiparese. Dat is een halfzijdige onvolledige verlamming. Ik kan mijn rechterarm en been minder goed gebruiken. Daardoor is mijn tempo is veel trager en ik heb evenwichtsproblemen.’
Op mijn achtste besefte ik dat ik anders was
‘Rond mijn achtste verjaardag verhuisden we naar een huis met een tuin. En ik herinner mij nog dat er een berg aarde was op het einde van de tuin. Mijn broer klauterde er veel op en af. Ik wou dat ook maar telkens als ik dat probeerde, verloor ik mijn evenwicht. Op dat moment besefte ik dat ik anders was.’
Soms voel ik me eenzaam, maar meestal denk ik aan de dingen die wel lukken
‘Ik was daar verdrietig over maar thuis spraken we daar gelukkig heel open over. Mijn ouders zijn altijd eerlijk geweest tegen mij over mijn handicap.
Vandaag vind ik het belangrijk om stil te staan bij de dingen die me wel nog lukken en er het beste van te maken. Veel dingen die evident zijn voor leeftijdsgenoten zonder handicap, zijn minder evident voor mij. Nu ik volwassen ben, valt dit verschil meer op vind ik. Daardoor voel ik me soms wel eenzaam. Mijn handicap lijkt ook niet zo zwaar waardoor ik af en toe wel overschat wordt.’
Opgeven? Nooit!
‘Mijn doorzettingsvermogen, dat is mijn grootste talent. En dat is eigenlijk dankzij mijn handicap. Mijn motorische handicap verplichtte me al heel vaak om creatief na te dingen over een aantal dingen in mijn leven.
In het vierde leerjaar ben ik overgestapt naar het gewoon onderwijs. Een jaar later gingen we op sneeuwklas. Dat wou ik uiteraard niet missen dus is mijn assistente mee gegaan. Zij hielp mij vooral bij mijn dagelijkse activiteiten en was aanwezig tijdens de skilessen. Na de eerste twee skilessen, was het duidelijk dat in groep skiën voor mij te moeilijk was. Daarom hebben mijn assistente en de leerkracht een privéskileraar voor mij gezocht waardoor ik op mijn eigen tempo kon leren skiën. Ik heb er de tijd van mijn leven gehad!
In het eerste middelbaar zat ik in een TSO school. Dat was een moeilijk jaar omdat ik gepest werd met mijn handicap. In het tweede middelbaar veranderde ik daarom van school. Op de Steinerschool werd ik gelukkig wél aanvaard en maakte ik weer vrienden. Het niveau van deze opleiding was wel wat te hoog gegrepen voor mij. Ik moest bijna letterlijk op de toppen van mijn tenen gaan staan om de leerstof aan te kunnen.
Daarnaast werd in groep les volgen te zwaar. De laatste 4 jaren van het middelbaar heb ik daarom een heel eigen parcours gevolgd. Ik heb een opleiding TSO gevolgd via de middenjury en ben daarnaast als vrije leerlinge deeltijds naar de Steinerschool blijven gaan.
Op die manier kon ik op mijn tempo en op mijn niveau studeren. Mijn ouders en enkele vrijwilligers hielpen mij hierbij. En op die manier kon ik een aantal uren per dag toch op school zijn bij mijn vriendinnen en deel blijven uitmaken van die groep. Ik volgde daar voornamelijk de kunstvakken mee met een assistente en ging mee op schooluitstappen.
Dankzij dit systeem werd het wel haalbaar om mijn diploma te halen.’
Eindelijk alleen wonen
‘Volgend jaar ga ik alleen wonen. Nu zoek ik uit welke hulp ik nodig zal hebben. Ik sta stil bij wat moeilijk is en welke hulp ik kan gebruiken om het wel te doen lukken. Nu woon ik nog thuis maar vind het nu ook al heel belangrijk om een deel van het huishouden op mij te nemen. Mijn assistenten helpen mij hierbij. Dat zal ook zo zijn als ik verhuisd ben.
Mijn toekomstige stekje is een nieuwbouwappartement. Ik heb dus zelf heel veel keuzes moeten maken en heb hierbij goed rekening gehouden met mijn beperking. Ik vind het zeker spannend maar ik kijk er ook enorm naar uit om ‘op eigen benen te staan.’
Al jaren lid, nu ook vrijwilliger
‘Toen ik zonder werk zat, was ik op zoek naar een nuttige en leuke bezigheid. Het liefst in een sociale organisatie. Ik heb een persoonsvolgend budget en ben al jaren lid van Onafhankelijk Leven. Toen zij in 2016 vrijwilligers zochten, was ik meteen enthousiast. Momenteel combineer ik mijn vrijwilligerwerk met een deeltijdse administratieve job aan UGent.
Ik kan werk doen dat ik goed aankan en wat ik leuk vind, zonder dat er druk is. Het is een heel fijn team en bovendien sta ik helemaal achter de visie van Onafhankelijk leven. Zolang de combinatie met mijn deeltijdse job op UGent haalbaar is, zijn jullie nog niet van mij af! :)’
