Lizy (39) is rolstoelgebruikster en woont alleen met de hulp van assistenten en vrijwilligers. Ze heeft al 17 jaar een budget en is lid van Onafhankelijk Leven sinds het begin. Hoe heeft zij de lockdown beleefd? Wat waren de zwaarste momenten en waren er ook lichtpunten?
Hoe heb je de afgelopen maanden beleefd?
Ik ben die periode redelijk goed doorgekomen, maar thuiszitten was moeilijk. Normaal ben ik altijd ribbedebie. Maar nu moest ik plots al mijn plannen opzij zetten. Ik heb me zo goed mogelijk proberen bezighouden maar uiteindelijk duurde het wel lang. Ik ben zelfs een aantal weken terug bij mijn ouders moeten gaan wonen.
Wat was voor jou het zwaarst?
Corona stelde me voor de keuze: alleen thuis blijven of terug bij mijn ouders gaan wonen. Dat was een moeilijke stap, ik ben al jaren zelfstandig en maak mijn eigen keuzes. Maar met de nieuwe maatregelen vielen mijn assistenten weg en kon ik eigenlijk niet anders. Eigenlijk viel het goed mee maar de stap zetten was het moeilijkste.
Waren er ook positieve elementen?
Ik had meer tijd om na te denken. Ik ben net verhuisd naar Sint-Niklaas en toen ik in het begin nog thuis zat had ik alle tijd om in te richten. Heel wat vrienden sprongen bij als vrijwilliger en die blijven ook nu nog een handje toesteken. Door een aantal vrienden in te schakelen als vrijwilliger, had ik geluk dat ik ze nog zag en de hulp kreeg die ik nodig had. Ook al was het lockdown voor beide.
Ik was ook blij met het extra budget van 17%. Die was nodig. Met de hulp van een coach schakelde ik 2 extra assistenten in. Zo werd het voor mijn ouders niet te zwaar.
Hoe kijk je naar de toekomst?
Ik hoop snel op een oplossing. Ik ben een actieve vrouw en wil graag weer normaal buiten kunnen komen.
