Wanneer mensen, met een persoonlijk assistentiebudget (PAB) of persoonsvolgend budget (PVB) op zoek zijn naar een persoonlijk assistent, is een ‘goede klik’ vaak belangrijk. Sommige mensen gaan zelf op zoek, anderen laten zich helpen door een interimkantoor, zoals Agilitas Care. Hoe vinden zij dan mensen met die ‘goede klik’? Dat lees je in dit artikel van onze partner.
Een 'goede klik', wat is dat?
Wanneer we budgethouders vragen waarnaar ze op zoek zijn in een persoonlijk assistent, komt vaak ‘een goede klik’ naar voren. Maar hoe rekruteer je op zo’n ‘klik’? Wij starten met een diepgaand gesprek tussen de budgethouder en onze consulent, om zo een goed zicht te hebben op de noden, behoeften en interesses van de persoon met een handicap. Op basis hiervan gaan we in gesprek met potentiële persoonlijk assistenten, zodat we gelijkenissen kunnen opsporen.
Om voeling te krijgen met wat het voor iemand betekent om een handicap te hebben, ontwikkelden we bij Agilitas Care een workshop waarbij we onze consulenten in contact brengen met een persoon met een handicap. Op die manier zorgen we ervoor dat ze zich beter kunnen inleven in de situatie van een budgethouder, wat op zijn beurt de selectie van een persoonlijk assistent positief beïnvloedt. Dit mag je vrij letterlijk nemen, want tijdens de opleiding ondervinden de consulenten aan de lijve hoe het is om te leven met een handicap.
Budgethouders Kurt en Stef geven sinds kort deze opleiding genaamd ‘Hoe omgaan met een handicap’ aan de consulenten van Agilitas Care. Hun motto: wees een OEN. Wat ze daarmee bedoelen: wees open, eerlijk en nieuwsgierig.
Wij vroegen aan Kurt en Stef hoe zij zich voelden bij deze opleiding.
Je hebt vandaag consulenten van Agilitas Care laten kennismaken met hoe het is om te leven met een beperking, hoe was dat voor jou om te zien?
Kurt: Nog steeds ben ik verbaasd hoe je op zo’n korte tijd een beeld over een belangrijke groep mensen in deze maatschappij toch wel kunt veranderen. Onwetendheid, onervarenheid, (onjuiste) beeldvorming zorgen voor koudwatervrees. Dit (grotendeels) kunnen wegnemen vind ik zeer waardevol.
Stef: Ik vond het in de eerste plaats een goede groep. Er was een mix van mensen die al een tijdje in het werkveld stonden en anderen die net startten en dus deze training als deel van een groter traject voorgeschoteld kregen. Dat maakte de dynamiek wel leuk in de groep. Zoals steeds merken we dat – alhoewel de inleefoefening ‘maar’ een spel of zelfs een geforceerde situatie is – er heel wat reacties loskomen bij de groep. Vooral het gevoel van machteloosheid, van aan de kant staan, waren de bovendrijvers. En dat ís ook zo bij mensen met een échte beperking in de maatschappij.
Wat hoop je dat de consulenten onthouden van de opleiding?
Kurt: #tismaarda, hopelijk nemen ze een paar aangereikte handvaten mee, maar het belangrijkste wat ze moeten meenemen is dat ze vooral gewoon moeten doen. Dat het allemaal niet zo speciaal is.
Stef: In de eerste plaats dat ze minder schroom hebben en verlost zijn van hun koudwatervrees als het aankomt op omgaan met mensen die ‘anders’ zijn, die een beperking hebben. Doe maar gewoon en gebruik de beknopte handvaten die jullie aangereikt zijn. Het blijft moeilijk omdat er nog steeds een kloof is tussen de wereld van mensen zonder beperking en die van mensen mét een beperking. Er is maar weinig mogelijkheid om elkaar echt te ontmoeten en te leren kennen als persoon. Dat laatste is voor mij dan ook de essentie van de vorming: kijk en zie de persoon die voor je zit met een vraag in de eerste plaats als gewoon persoon, Jan of Mieke of …
Wat neem je vandaag zelf mee naar huis?
Kurt: Een fier gevoel dat we een organisatie, die een voortrekkersrol wilt spelen ivm inclusie, mogen bijstaan om hun beoogde doel te bereiken.
Stef: Minder praten en meer doen! De ‘spelletjes’ en oefeningen zijn nog steeds hetgeen het langst blijft hangen omdat het zo ervaringsgericht is. Dus minder theorie (of tot een minimum herleiden) zodat we nog wat meer kleine dingen kunnen doen. Of filmpjes kunnen bekijken.
Welke eigenschappen vind je zelf belangrijk bij een persoonlijk assistent?
Kurt: Niet hun ervaring op gebied van verzorging en zo. Maar “de klik!”. Ik weet dat jullie deze term ook gebruiken, maar hoe definieer je dit. Het moet klikken tussen mij en mijn persoonlijk assistent. De klik is er of niet. Misschien is dat gedeeltelijk zo, maar je kan dít zeker in de hand werken. Bijvoorbeeld, als jullie een gemeenschappelijke interesse vinden bij gebruiker en persoonlijk assistent dan is de kans op die “klik” volgens mij al heel wat groter. Hier moet ik ook denken aan familyproof: je moeder heeft een andere persoonlijk assistent nodig dan je zoon.
Stef: Voor mij is dat niet van toepassing … alhoewel: ik vind het belangrijk dat iemand professioneel maar warm is. En vooral écht!
Kurt en Stef zijn alvast positief. Tijd om aan consulenten Kim en An te vragen wat zij van deze opleiding vonden!
Jullie kregen vandaag als eersten de opleiding ‘Hoe omgaan met een handicap’, hoe hebben jullie deze ervaren?
Kim: Het was een heel leuke maar confronterende ervaring. Het was fijn om actief mee te maken hoe mensen hebben moeten leren omgaan met hun beperking. Ik heb gelunchet met een blinddoek en voelde me heel geïsoleerd, afhankelijk en onzeker. Sommige collega’s waren doof en andere waren fysiek beperkt. Iedereen ondervond zijn eigen obstakels maar samen vonden we het een leerrijke belevenis. Wat we ons tijdens de opleiding wel volop realiseerden is dat wij onze beperking konden afzetten/uitdoen maar dat personen met een handicap dit niet kunnen.
An: Ik vond het een leuke dag met heel veel info. De opleiding bracht een mooi evenwicht tussen theorie en praktijk waardoor ze zeer boeiend bleef. Door het namiddaggedeelte hebben we meer inzicht gekregen in hoe mensen met een beperking leven en over dingen denken.
Wat neem je zelf mee naar huis van de opleiding?
Kim: Wij gaan er heel gemakkelijk van uit dat deze mensen in alles beperkt zijn. Dankzij Kurt en Stef was het heel duidelijk dat dit niet zo is.
An: Er zijn zeer veel dingen die heel interessant waren maar vooral “oen” blijft me bij. Ook het feit dat het belangrijk is om een huisbezoek te doen en door te vragen.
Hoe wil je zelf een meerwaarde bieden aan een toekomstige budgethouder?
Kim: Dankzij deze opleiding kreeg ik meer zelfvertrouwen om naar budgethouders te gaan. Een praatje maken met mensen is 1 ding maar uitzoeken wat ze allemaal nodig hebben of verwachten is een heel ander gebeuren. Dankzij Kurt en Stef is me veel duidelijker geworden hoe ik dit moet aanpakken en kijk ik er echt naar uit om ermee te starten. Met meer zelfvertrouwen naar de budgethouders stappen is denk ik ook veel aangenamer voor hen en kan echt een meerwaarde betekenen.
An: Ik denk dat het zeer belangrijk is om persoonlijk contact te hebben met de budgethouders. En ook al loopt alles vlot ze toch regelmatig eens te contacteren om te horen hoe het met hen en hun assistent gaat.
Meer info? Klik hier.
