In 2011 veranderde het leven van David voor altijd. Net zoals veel jonge gasten ging hij naar het muziekfestival Pukkelpop. Een boom viel op de tent waar David schuilde met een vriendin tegen de hevige regen en hagel. De tent viel daardoor recht op zijn hoofd. ‘Plots ziet heel je leven er anders uit.’
David is 38 en woont in Hamme. 8 jaar geleden was hij technisch operator bij Aquafin, een job die hij ontzettend graag deed. Hij was bijzonder actief en had veel hobby’s. Kajak, tennis, squash, volleybal, lopen en fietsen, piano, hij deed het allemaal. Tot zijn leven in 2011 plots drastisch veranderde.
Storm op Pukkelpop
David: In 2011 ging ik met vrienden naar Pukkelpop. Ik was er nog nooit geweest. We wilden gewoon genieten van wat optredens maar het begon steeds harder te regenen, waaien en hagel als pingpongballen viel uit de lucht. Ik ging schuilen samen met een vriendin in de tent waar we veilig dachten te zitten. Vijf minuten later viel er een boom op de tent waardoor die recht op mijn hoofd terechtkwam. Van het ene op het andere moment kon ik niet meer spreken, niet meer bewegen en ik had immens veel pijn. Ik begreep niet goed wat er gebeurd was.
Ontnuchtering
De diagnose was verschrikkelijk ontnuchterend. Ik was verlamd tot aan mijn sleutelbeen. Ik kon mijn armen en handen niet meer bewegen, ik zou levenslang ‘gekluisterd’ zitten aan een rolstoel en afhankelijk zijn van anderen. Plot ziet heel je leven er anders uit. Gelukkig ben ik sindsdien fel verbeterd. Ik heb steeds mijn verstand er kunnen bijhouden én ik heb nu de hulp om weer de dingen te doen die ik graag doe.
Nieuwe uitdagingen
Een tijd lang had ik het moeilijk om mijn nieuwe situatie te aanvaarden. Maar geleidelijk aan dacht ik aan wat ik wél nog kon en wou doen. Sporten, werken en gewoon plezier maken met vrienden. Toen ik een persoonsvolgend budget (PVB) kreeg, werd dat weer mogelijk.
Dezelfde sporten als vroeger zou moeilijk zijn. Maar ik geniet enorm van handbiken. Elke dag komt iemand langs om samen te wandelen en handbiken. Met mijn assistent doe ik ook lange fietstochten, hier thuis langs de dijk bijvoorbeeld. Onlangs deden we samen zelfs een halve marathon. Ook blijven revalideren vind ik belangrijk. Daarom brengt mijn assistent me een paar keer per week naar het revalidatiecentrum, waar ik train om mijn lichaam te versterken. Daardoor voel ik me mentaal beter.
Hetzelfde doen, net als iedereen
Gewoon op café gaan met vrienden, naar concerten en festivals, daar geniet ik ook van. Een assistent vervoert me dan en een vrijwilliger helpt me ’s avonds in bed. Zodat mijn vrienden zich geen zorgen moeten maken over mij. Al moet ik zeggen dat ik zo goed overeenkom met mijn assistenten dat het ook al wat mijn maten zijn.
Ik woon alleen maar wel dicht bij mijn ouders. Ze helpen mij met plezier maar ik wil dat zoveel mogelijk te beperken. Ze zijn al wat op leeftijd en moeten vooral mijn ouders blijven en niet mijn hulpjes. Hetzelfde geldt voor mijn vrienden.
Mijn budget, mijn assistenten en vrijwilligers zorgen ervoor dat dat mogelijk is. Dat geeft een gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid. Een gevoel dat ik nooit had gedacht terug te krijgen.
