Het is nu echt zover, de zomervakantie zit erop. Om toch zolang we kunnen in de sfeer te blijven willen we een paar reisverhalen delen met jullie. Ervaringen van mensen die dankzij hun assistentie een echte zomer hebben beleefd. We beginnen met Jen, zijn gezin en Zuid-Frankrijk.
't Is weer voorbij die mooie zomer, die zomer...hij begon zowat in mei, ja en ik dacht dat er geen einde aan zou komen, maar voor je' t weet is die mooie zomer alweer lang voorbij.
Onze zomer begon echt zowat in mei (net zoals Gérard Cox zong) met een reis naar de Cote d'azur, meer bepaald Port Grimaud, naar een zeer grote en met bijna alle mogelijke attracties uitgeruste camping Prairies de la mer en toch ook heel gemoedelijk en ik durf zelfs zeggen familiaal. Op deze camping ligt namelijk ook een straat met stacaravans van hulpdienst cote d'azur, gerund door de immer goedlachse Karin en haar sterke team die een heel seizoen werken om mensen met een beperking en hun familie/gezelschap een zorgeloze tijd te bezorgen. Niet dat het familiale je moet afschrikken, er is zoveel afstand als je zelf wenst.
Wanneer je hier een eerste keer komt, doet het misschien een beetje vreemd aan dat iedereen iedereen lijkt te kennen, maar als je een tweede of (ik geef toe, voor ons) een derde keer gaat, is dit de normaalste zaak van de wereld. Je kan er zijn wie je bent, met de noden die je hebt en toch een fijne vakantie beleven. Gaat vakantie niet om zorgen loslaten, even in het nu gaan leven (en je voornemen om dat ook de rest van het jaar te doen ;)), gewoon zijn. En dat is wat hier gaat. Als vader van een gezin met 2 jonge kinderen, kan je hier bijvoorbeeld rekenen op een stille, sterke kracht als verpleger Maurice, die je 's ochtends uit bed helpt en de hele routine die daarbij hoort. De kinderen waren ook gek op hem trouwens en onze oudste van 4 jaar (en al zeer welbespraakt) vraagt regelmatig wanneer we nu eindelijk terug op reis gaan en waarom ons huisje niet gewoon naast ons huisje (stacaravan) van op reis kan liggen, zodat we elke dag even te voet naar daar zouden kunnen gaan.
Maar dus...even terug naar dat zijn. Je kan de rest van de dag gewoon gezin zijn en als er een hulpvraag is, loop je even langs bij Karin en haar team. Wil je zwemmen? Geen probleem, ze helpen je mee in het water, zo heeft moeder-de-vrouw tijd om de 2 kindjes te begeleiden bij het verkennen van de Middellandse zee. Door de ondersteuning die er is, is de reis ook voor haar echt vakantie, laden de batterijtjes weer op en kunnen we - nu de nazomer en de beslommeringen van het dagelijks leven weer binnen sijpelen - weer beginnen dromen van een volgende zomer in mei.
