“Ik heb al wat tegenslagen meegemaakt in mijn leven. Maar toen ik de moed wilde laten zakken, heb ik nagedacht over wat ik wilde bereiken. Dat was het moment waarop ik besliste om me in zetten voor de rechten van mensen met een handicap”, vertelt ambassadeur Eddy.
Eddy Schelfout (44) is de jongste van 3 broers. Bij zijn geboorte heeft hij een hersenbeschadiging opgelopen. “Daardoor ben ik spastisch aan mijn linkerkant en zit ik in een elektrische rolstoel”, legt hij uit. “Ik ben de benjamin van de familie en de enige met een beperking.”
“Ik ben opgegroeid in een warm gezin en ging naar een gewone kleuterschool. Op het einde van de kleuterschool raadde het toenmalige PMS mijn ouders aan dat ik naar een school voor buitengewoon onderwijs in Limburg zou gaan. Dat zou volgens hen het beste voor mij zijn. Wat een slecht advies! Ik kon er niet aarden en verveelde mij.”
Een bijzondere leerkracht
“Toen ik 9 jaar was mocht ik gelukkig naar een lager school bij ons in de buurt. Daar heb ik veel aan te danken. Ik had er de tijd van mijn leven. Ik was er de enige rolstoeler en leerde er opkomen voor mezelf”, herinnert Eddy zich.
“Ik zat in de klas van meester Gerrit, de beste leerkracht die ik ooit ben tegengekomen. Hij vond bijvoorbeeld dat ik mee moest naar de zwemles, ook al kon ik helemaal niet zwemmen. Meester Gerrit regelde dat gewoon en ik genoot ervan dat ik mee mocht met de rest van de klas. Op de eerste lager school had ik een flinke leerachterstand opgelopen. Meester Gerrit hielp me om een deel van die achterstand in te halen. ”
Je eigen leven uitbouwen
“De mensen die je tegenkomt in je leven, bepalen voor een groot deel waar je naartoe gaat”, ontdekte Eddy. “In 2013 zag ik Peter Lambrechts op tv. Hij was zwaar gehandicapt, maar dat had hem niet tegengehouden om te studeren, een diploma te behalen en te werken voor Onafhankelijk Leven. Dat was een voorbeeld voor mij.”
“Ik heb contact opgenomen met Peter. Hij nam de tijd om naar mij te luisteren en leerde me dat je altijd je eigen leven kan uitbouwen, hoe zwaar je beperking ook is. Dat gaf me de kracht om me ook in te zetten voor de rechten van mensen met een handicap. Zo ben ik ambassadeur geworden voor Onafhankelijk Leven.”
‘Ik ben meer dan alleen maar iemand met een beperking’
Daarnaast is Eddy ook actief in de politiek. Sinds kort is hij zelfs verkozen als partijraadslid van N-VA. “Sommige mensen vinden het vreemd dat ik me inzet voor de N-VA. Opkomen voor de rechten van mensen met een handicap is volgens hen meer iets is voor een linkse partij”, vertelt Eddy.
“Ze hebben het mis. Iedere persoon met een beperking die in de politiek actief wil zijn, mag toch kiezen voor een partij die het beste past bij zijn normen en waarden? Ik ben meer dan alleen maar iemand met een beperking en ik wil mijn politieke keuze niet alleen laten bepalen door mijn handicap.”
“Bovendien zullen onze bezorgdheden hoger op de agenda komen te staan als we actief ons engageren in alle partijen.”
Eddy wacht al 18 jaar op een budget
Want dat er nog heel wat bezorgdheden zijn die een hogere plaats verdienen op de politieke agenda, daar kan Eddy van meespreken.
Na zijn schooltijd ging hij zelfstandig wonen en vroeg een budget aan voor de ondersteuning die hij daarbij nodig heeft. “18 jaar geleden kreeg ik te horen dat ik recht had op een budget, maar dat er geen geld beschikbaar was voor mij. Omdat mijn mama veel zorgtaken op zich neemt, zit ik in prioriteitengroep 3. Al 18 jaar lang! En het ziet er niet naar uit dat daar snel verandering in zal komen”, zucht Eddy.
“Een verpleegkundige helpt me ’s morgens uit bed en om de 2 dagen brengt Familiehulp een warme maaltijd. Maar zonder persoonlijke assistent en aangepast vervoer kan ik eigenlijk niet buiten komen”, vertelt Eddy. “Als mijn mama me niet kan vervoeren, dan moet ik thuisblijven. De overheid geeft mij het gevoel dat mijn leven helemaal geen belang heeft.”
“Mijn ouders worden ook een dagje ouder. De ondersteuning die ik nodig heb, wordt voor hen steeds zwaarder. Bovendien hebben ze een leeftijd bereikt waarop ik voor hen zou moeten zorgen. Nu heb ik vaak het gevoel dat ik faal als zoon.”
Van elkaar leren
Iets gaan eten of drinken en vrienden ontmoeten: dat zijn de dingen in het leven waarvan Eddy geniet. “Soms lukt me dat niet omdat het me zoveel tijd en moeite kost om zelfstandig te wonen zonder ondersteuning. Dan ben ik stikkapot op het einde van de dag. Maar als het mogelijk is, dan ga ik naar buiten. Want hoe meer mensen met een beperking zoals ik buiten komen, hoe meer we erbij zullen horen.”
Die goede raad wil Eddy meegeven aan andere leden van Onafhankelijk Leven: “Ontmoet andere mensen. Onafhankelijk Leven organiseert regelmatig activiteiten voor leden. Dat zijn boeiende ontmoetingen waar je ideeën kan uitwisselen en van elkaar leren. En die ontmoetingen kunnen je leven veranderen. Wie weet beslis je binnenkort wel om je ook in te zetten als ambassadeur.”
Vertel ook je verhaal
Veel van onze leden hebben een straf verhaal te vertellen. Wil jij je ervaring delen met andere leden van Onafhankelijk Leven? Laat je gegevens hier achter.
