Advieslijn 03 808 22 99

Ambassadeur in de kijker: Dylan

Geschreven op do 19 augustus, 2021 door Sofie Jacobs in de categorie Getuigenis

Ambassadeur in de kijker: Dylan

We stellen je graag Dylan voor. Dylan is ambassadeur bij Onafhankelijk Leven en begin augustus startte hij als tijdelijke medewerker beleidsondersteuning en vrijwilligersbeleid. Wie Dylan precies is, laten we hem graag zelf vertellen.

Hey, mijn naam is Dylan Massé en dit is mijn verhaal. Ik ben geboren in Gent op 3 december 1996. Dit was niet helemaal de bedoeling, ik werd namelijk 3 maanden te vroeg geboren. Als extreem-premature baby schatten de artsen mijn kansen laag, maar ik ben wel een doorbijter. Door een zuurstoftekort bij de geboorte heb ik een hersenletsel opgelopen waardoor ik aan Cerebrale Parese (CP) lijd. Na een hele rits operaties mocht ik dan toch eindelijk met mijn ouders mee naar huis.

Sint-Lodewijk

Door mijn handicap kwam ik in het buitengewoon onderwijs terecht. Sint-Lodewijk in Wetteren werd mijn bestemming. Aanvankelijk werd gevreesd dat ik een ontwikkelingsachterstand zou hebben, maar mijn beperking bleek uiteindelijk enkel om de onderste ledematen te gaan. Op school kreeg ik kiné, logopedie en ook nog eens ergotherapie. Ook mijn ouders kregen er een goede ondersteuning want ook zij kregen plots te maken met een kind met een handicap.

Mijn hele schoolcarrière, van de kleuterschool tot het middelbaar onderwijs bleef ik op Sint-Lodewijk. Het was voor mij een prachtige tijd met hechte vriendschappen. Ik leerde er Fien De Waele kennen die sinds kort ook ambassadrice is bij Onafhankelijk Leven.

Diep dal

Mijn hele schooltijd bleven de medische ingrepen zich herhalen. Tijdens het kleuter- en lager onderwijs waren dit vooral botoxinfiltraties. Hierdoor werden de goede spieren lamgelegd om zo de zwakkere spieren in mijn lichaam sterker te maken. In het middelbaar kreeg ik echter te maken met een zware ingreep: een Multi-Leveloperatie. Na deze ingreep moest ik 3 maanden revalideren in het UZ Pellenberg te Leuven. Die revalidatie was zeker geen lachertje. Bovendien vond ik de resultaten van de ingreep teleurstellend. Tijdens deze zware periode gingen mijn ouders ook nog eens uit elkaar. Hierdoor sukkelde ik uiteindelijk in een depressie en wou ik amper nog iets eten. Het was dan ook vijf voor twaalf toen de artsen en mijn ouders besloten om me te laten opnemen in het UZ Gent. Daar kreeg ik een maagsonde met sondevoeding. Na iets meer dan een jaar mocht de sonde eruit en was ik ook fysiek en mentaal terug de oude. De laatste twee jaar op school bij Sint-Lodewijk beleefde ik nog heel mooie jaren, met als hoogtepunt de eindejaarsreis naar Parijs en de deelname aan ‘De Strafste School’ georganiseerd door radiozender MNM. Ik studeerde af en behaalde mijn diploma in de richting Humane Wetenschappen.

Verder studeren aan HO Gent

Ik besloot verder te studeren en koos voor de richting rechtspraktijk aan de HO Gent. Dit avontuur draaide uit op een sisser. Voor het eerst kreeg ik te maken met vooroordelen en de harde wereld buiten de muren van Sint-Lodewijk. Het was een harde klap om me niet geaccepteerd te voelen. Vele medestudenten kenden elkaar en ik werd compleet over het hoofd gezien. Het plan was om te stoppen na de examens in januari, maar tot mijn grote verbazing had ik maar één tekort en ik besloot op mijn tanden te bijten tot juni. Uiteindelijk liep de emmer volledig over tijdens het tweede semester. Bij een brandoefening liet iedereen me gewoon zitten in het klaslokaal! Hierdoor besloot ik net voor de start van de tweede examenperiode te stoppen met deze richting. Achteraf bekeken de beste beslissing die ik kon nemen.

Op het juiste spoor

Ik schakelde over op de richting Sociaal Werk aan de Arteveldehogeschool. Het eerste jaar verliep nog wat onwennig, vooral omdat ik worstelde met mijn zelfvertrouwen. Dat vertrouwen werd helemaal hersteld tijdens een stageweek in Brussel samen met andere studenten. Zij hielpen waar nodig en namen me overal mee naartoe. Voor het eerst voelde ik me echt terug geaccepteerd. Ik slaagde vlot voor elke examenperiode en mijn eerste stage werd ook een succes. Ik zat eindelijk op het goede spoor.

Via een omweg kwam ik uiteindelijk bij Onafhankelijk Leven terecht voor mijn bachelor-stage. Het mag gezegd dat dit een groot succesverhaal werd. Ik kon het meteen goed vinden met iedereen en ook met mijn mentor Wendelien had ik een heel goede klik. Het gevoel ten volle geaccepteerd te worden, kwam weer naar boven. Ik voelde me echt thuis. Net zoals tijdens mijn schoolperiode op Sint-Lodewijk.

Stoute schoenen

Dit was een plek waar ik wilde blijven en ik besloot dan ook mijn stoute schoenen aan te trekken en vrij te solliciteren. Met succes! Blijkbaar had ook ik indruk gemaakt tijdens mijn stageperiode en ik kreeg een tijdelijk contract aangeboden. Maar eerst moest ik nog dat diploma halen natuurlijk. Ik slaagde erin mijn studies sociaal werk met onderscheiding af te ronden en op 2 augustus 2021 ben ik gestart als medewerker bij Onafhankelijk Leven.

Ik ben trots op het parcours dat ik de voorbije jaren heb afgelegd. Dat ik meteen een job heb kunnen bemachtigen had ik nooit durven dromen. Ik ben benieuwd naar dit nieuwe hoofdstuk en ik hoop samen met de collega’s te kunnen schrijven aan een positief verhaal en een inclusieve samenleving voor iedereen!

Zelf start ik binnenkort de aanvraagprocedure voor een PVB-budget. Hierin schoot Sint-Lodewijk jammer genoeg wel te kort. Mijn ouders en ik werden hier nooit ingelicht over de mogelijkheden van een persoonlijk assistentiebudget waardoor ik nog steeds geen aanvraag heb ingediend.

Club Brugge naar meer inclusie leiden

Wat jullie zeker nog over mij moeten weten is dat ik een fervente Club Brugge-supporter ben. Zo eentje die zoveel mogelijk wedstrijden in binnen- en buitenland probeert mee te pikken. In mijn vrije tijd ben ik ook soms vrijwilliger bij de Club Brugge Foundation en zet ik me in om het voetbal toegankelijker te maken voor mensen met een handicap. Ik deed ook al verscheidene interviews en was ik te zien in de kerstspecial van Club Brugge op TV. Je kan wel zeggen dat ik Club Brugge adem, een match missen is echt uit den boze. Hopelijk kan ik hierin ook verder mijn steentje bijdragen en kunnen we hier ook verder werken aan een inclusief beleid binnen het Belgische voetbal.

< Terug naar nieuwsoverzicht

Lid worden

Als lid van Onafhanklijk Leven vzw geniet je van interessante voordelen.

Ontdek de voordelen

Ontvang onze laatste nieuwtjes

Door jouw gegevens in te vullen, ga je akkoord met onze privacy policy.

Volg ons via social media

Klik hier en praat met ons mee

  • LinkedIn
  • LinkedIn
  • LinkedIn
  • LinkedIn

Om de gebruikerservaring van deze site te verbeteren gebruikt deze website cookies.

Akkoord