Op oudejaarsnacht 2010 was hij op weg naar een feestje. Op de A12 botste hun auto met een 4X4. Xander zat achteraan en brak zijn nek. Dat veranderde alles. Sindsdien zit hij in een rolstoel. Xander is gelukkig, onafhankelijk én gaat binnenkort alleen wonen. ‘Terwijl de hulpverleners me uit het autowrak haalden, checkte ik even of ik toch zeker nog op het feestje zou raken. Niet dus.’
Je had dus niet meteen door dat je verlamd was?
Ah nee, ik voelde niets. Dus dacht: dat valt hier allemaal geweldig goed mee. Toen ze mijn kleren kapot knipten protesteerde ik: ‘ela, dat zijn mijn goeie kleren, ik moet nog naar een feestje’. En toen ze me vroegen wie ze konden opbellen. Zei ik: ‘doe maar mijn zus, dan pikt ze me op’. Je weet wel, voor dat feestje. Dus nee: ik had niet door dat ik verlamd was.
Pas toen ik uren later zelfs niet aan mijn neus kon krabben (lees: mijn tranen kon afvegen) drong het tot me door.
Hoe ziet je leven er nu, acht jaar later, uit?
Ik ga binnenkort alleen wonen, in Brussel. Dat had ik toen nooit gedacht. Ik ben verlamd vanaf de borst. En kan dus niet zelf mijn kleren aandoen, boterhammen smeren of een pintje open doen. Nu woon ik in een voorziening, een dienst zelfstandig wonen. Hier doen ze alles voor mij. Dat doen ze prima. Maar het kriebelt al een hele tijd om nóg meer mijn leven in eigen handen te nemen. Met assistenten die ik zelf kies. En voor dat pintje, laat ik me gewoon trakteren.
Tegenwoordig mogen we lachen met mensen met een handicap. Een taboe dat Geubels doorbreekt. Durven de mensen weleens met jou lachen?
Ja, en dat ze dat maar blijven doen. Liever humor dan dat mensen me negeren of erger, met me meeleven. Het leukste is als mensen origineel uit de hoek komen. Maar dat is niet gemakkelijk, ik heb het allemaal al eens gehoord. ‘Mag jij wel drinken als je rijdt?’ (Al die pintjes ook). ‘Ze ziet u niet staan, jong, maar wel zitten!’ (gevolgd door een vette knipoog). Of ‘ik zal mijn tenen maar intrekken zeker?’ (al is dat misschien geen slechte reflex als ik passeer). Maar zelf ben ik ook niet van de origineelste. ‘Binnenkort ga ik op eigen benen staan’ is mijn laatste mopje.
