Simon Geens (24) is een jongeman met downsyndroom. Je kent hem misschien van het televisieprogramma Down The Road, waar hij trouwde, hevig verliefd werd op Isa maar vooral grenzen verlegde en vrienden voor het leven maakte. We spraken met Simon en zijn mama Hilde over hoe het nu met hem gaat.
Vorig jaar had je de reis van je leven. Wat doe je nu in het leven, Simon?
Simon: “Basketten, tennis, lezen, muziek luisteren en werken in de Spar. Daar leg ik fruit en groenten in de winkel, help ik mijn collega bij de diepvries en help ik mee sorteren. Ook ga ik soms op de foto met mensen die mij tegenkomen op straat en dat vragen. Dat heb ik wel graag. Ik wil graag beroemd worden.”
Klopt het beeld dat we van je zagen in Down The Road?
Mama Hilde: “Simon is echt getoond zoals hij is. Ze hebben natuurlijk zijn gevoeligheid en gevoel voor romantiek belicht, maar dat is dan ook heel aanwezig in zijn persoon.”
Simon: “Ik ben heel trots. Ik ben blij dat ze getoond hebben dat ik zo zorgzaam ben en mijn grenzen verleg.”
De verliefdheid met Isa hebben we ook gezien. Vind je dat niet moeilijk?
Simon: “Op vlak van Isa... Ik dacht dat ze de ware was. Dat blijkt nu niet te zijn. We zien elkaar nog wel, maar we zijn beter als vrienden. Ik wil wel graag de liefde ervaren in het leven. Misschien kan ik mijn bekendheid gebruiken om de ware te vinden?”
Je bent inderdaad een bekende Vlaming. Herkennen veel mensen jou? En vind je dat leuk?
Simon: “Als mensen mij aankijken omdat ik deelnam aan Down The Road is dat geen probleem. Ze mogen mij ook altijd om foto’s vragen. Mijn droom is om beroemd te worden, dat hoort erbij. Maar sommige mensen bekijken me raar omdat ik Down heb. En dat is niet leuk. Ik ben gewoon zoals de anderen.”
Klopt het beeld dat mensen hebben van het syndroom van Down, denk je?
Simon: “Mensen met Down zijn niet altijd gelukkig. We hebben gelukkige en niet zo gelukkige momenten. We zijn niet altijd vrolijk.”
Mama Hilde vult aan: “Dat komt misschien omdat mensen met Down vaak knuffelend afgebeeld worden terwijl dat ook niet altijd klopt. Simon is geen grote knuffelaar. Mensen met Down verschillen van elkaar, net zoals mensen zonder Down van elkaar verschillen.”
Hoe moeten mensen dan wél naar iemand met Down kijken?
Mama Hilde: “Mensen moeten niet kijken naar wat hij niet kan, maar naar wat hij wél kan. Niemand kan alles. Imperfectie is perfect. Wat anderzijds ook is, is dat mensen soms onderschatten welke zorg voor Simon nog nodig is. Simon is erg mondig en actief. Soms denken mensen dat hij meer kan.”
Simon: “Mensen met Down stotteren ook vaak en hebben een grotere tong. Praten en eten is soms moeilijk. Daarom eten we met de mond open.”
Mama Hilde: “En dan moeten mensen inderdaad niet raar opkijken. Dat ligt aan jullie Down.”
Simon ging op reis met andere mensen met het downsyndroom. Ga je in het dagelijkse leven ook vooral om met mensen met downsyndroom?
Simon: “Ik vind het gemakkelijker om met mensen zonder Down om te gaan.”
Was het dan niet moeilijk op reis?
Mama Hilde: ‘Die groep is zó goed gecast. Ze passen perfect bij elkaar qua niveau en interactie. Zet hem bij vijf andere mensen, met of zonder Down, en dat is een andere dynamiek. Simon is ook een echt inclusiekind. Hij ging naar een gewone crèche en een gewone lagere school. Nu werkt hij ook in de supermarkt tussen niet-Down mensen. Hij is steeds het gelukkigst in omgevingen waar niet alleen maar mensen met een beperking zijn. Maar aan Down The Road heb je wel vijf goede vrienden overgehouden, hé Simon?”
Simon: “Vrienden voor het leven.”
Dat is mooi om te horen. Tot slot: wat brengt de toekomst nog?
Simon: “Ik hoop beroemd te worden en de liefde te vinden. Dat wil ik echt graag ervaren in mijn leven. En vloggen wil ik ook graag doen! Ik wil ook blijven werken in de Spar. En ik ga binnenkort wonen met andere ‘Honkers’ in Leuven.”
Honkers?
Mama Hilde: “HONK is een ouderinitiatief. Het is een woon-zorgproject voor dertien vrienden met een beperking. We zijn samen op zoek gegaan naar een veilige en geborgen plek waar onze kinderen een thuis en een toekomst kunnen uitbouwen. Hun eigen HONK dus.”
Dat klinkt mooi! We wensen je alvast veel geluk, Simon. En misschien leest ‘de ware’ hier je verhaal en vind je zo wel de ware liefde.
Simon: “ Dat zou héél fijn zijn.”
